Zwolnienie z Azkabanu - wielki powrót!

Dzień dooobry!

Witam Was, o zgrozo – po 2 latach, 6 miesiącach i 29 dniach. Zanim wycelujecie we mnie Avadą, dajcie mi tylko coś powiedzieć!

Przepraszam. Kolejny raz Was przepraszam. Zniknęłam na długi czas. To nie tak, że o Was zapomniałam. Pamiętałam o Was cały czas ♥

Ciągle czytałam przychodzące komentarze i wiadomości z zapytaniem o powrocie. Ile razy się uśmiechałam do samej siebie widząc tak cudowne wpisy!

Wiecie co, tak między nami i bardzo szczerze to się bałam. Bałam się powrotu, że nie podołam, że nie udźwignę tego.

Narkotyka prowadzę już od prawie 8 lat, jejku jak ten czas minął! Pamiętam te początki – był to cudowny czas. Te dreszcze, kiedy rozdział był publikowany i tylko czekałam na Waszą reakcję. Z biegiem czasu, po kilkukrotnym przeczytaniu od deski do deski bloga, widziałam swój rozwój w tej historii. Dopiero w okolicach 40 rozdziału zauważyłam dojrzałość z przekazu, rozdziały były bardziej przemyślane. Wierzcie mi, albo i nie ile razy patrzyłam na ekran telefonu z zażenowaniem, co ja wypisywałam w tym 2013 roku! O Merlinie! Impreza w dormitorium Gryfonów – jaki wstyd, a scenka, w której Hermiona zerwała z Seamusem? Chyba jeszcze gorsza…

Wybaczam to sobie tylko młodym wiekiem w tamtym okresie :)

Każdy z nas musi przez coś przejść by dojrzeć. Dostałam parę kopniaków w tyłek, parę ponagleń, gdzie są kolejne rozdziały. I tak o to dzięki Wam wszystkim, i każdemu z osobna znów tutaj jestem. Dziękuję za wsparcie, które mi dajecie! ♥

Dziękuję również Rickmanickiej, która od 8 lat wciąż pokłada we mnie wiarę, że dam radę udźwignąć Narkotyka, oraz za ogrom motywacji ♥

To jak? Zakończymy raz, a porządnie historię Hermiony i Severusa? Przejdziemy przez to razem? :)

W tym momencie będę potrzebowała jeszcze bardziej Waszego wsparcia w misję, którą sobie wyznaczyłam. Pomożecie mi?

Wiecie co? Tęskniłam za Wami!

Z ogromną radością i dumą mogę w końcu to napisać:

  Całuje Jazz ♥