Świętujmy 10 urodziny Narkotyka

Od 15 stycznia 2013 roku upłynęło 3652 dni.

3652 dni, które stanowią 10 lat.

Przez te 10 lat tworzę dla Was historię Hermiony i Severusa. Mój mały Narkotyk stał się już dużym chłopcem, który nie do końca chce, abym trzymała go za rękę. I chociaż tupie w złości nóżką, rzuca humorkami, chce iść we własnym kierunku  ja i tak będę trwać u jego boku - obiecałam mu to na samym początku i dotrzymam danego słowa.

Dość sceptycznie podchodziłam do stworzenia tej historii. Ktoś, kto nigdy nie miał do czynienia z pisaniem, rzuca się na głęboką wodę i chwyta się tak dużego projektu. Opowiadanie nie jest idealne, wiele bym zmieniła w biegu tej historii, wiele rzeczy bym pominęła, dopisała, dopowiedziała… ale to właśnie czyni je takim, jakim jest 🤗 I dlatego kocham ten (nie) perfekcjonizm Narkotyka 💗

Możliwe, że dziś się byśmy tu nie spotkali, być może już dawno byłoby to opowiadanie zakończone. Któż wie, może udałoby mi się je zakończyć w dwa/trzy lata. Jednak wiesz Drogi Czytelniku, życie pisze swój własny scenariusz. I cóż, że zaplanuje wszystko, jak życie zweryfikuje moje plany, rzucając kłody pod nogi. Wielu przerw nie planowałam w tym opowiadaniu, wiele razy zniknęłam, nie zależnie, czy tego chciałam, czy nie, ale musisz wiedzieć, że w mojej głowie i tak był Narkotyk.

Kłaniam się nisko Drogi Czytelniku 💗 To dzięki Tobie wciąż tu jestem, to dzięki Tobie kontynuuję tę historię. I być może nie idzie mi to zwinnie, jak dawniej, jednak robię co w mojej mocy, aby przedstawić Ci dalszy ciąg historii, która w mojej głowie już dawno jest poprowadzona ku końcowi. Dziękuję Ci za każdy komentarz, za każde ciepłe słowo i za Twoją obecność. To dzięki Tobie ta historia wciąż trwa! 💗 Blogger dał mi możliwość poznania wielu cudownych osób, wiele przyjaźni trwa do dziś, a to już 10 lat! Chciałabym zwrócić światła fleszy w stronę dwóch przecudownych osób: Rickmanicka, Tosiek, dziękuję Wam 👏🥰

Życzę sobie powrotu dawnych czasów, gdzie blogger kwitł. Było wiele pięknych i świetnych opowiadań, wiele Autorek niestety zniknęło z platformy, z czego ogromnie ubolewam. Przeniosłam się również na platformę Wattpad, aby dotrzeć do większej ilości Czytelników. I chociaż liczniki na blogerze śmigają w górę, wciąż nieco nieśmiało komentujecie. Mam nadzieję, że ośmielicie się, zostawiając nawet uśmiech w komentarzu — będę przeszczęśliwa. 

Chciałabym Wam wszystkim i każdemu z osobna podziękować za wspólne 10 lat razem! Kto by pomyślał, że Narkotyk dożyje takiego wieku i wciąż będzie rosnąć i rosnąć. Jeszcze troszkę będziecie musieli spędzić ze mną czasu 😅🙈 Nie powiedziałam jeszcze ostatniego słowa 😈

Nie bez powodu opowiadanie nazywa się Narkotykiem. Uzależniło nie tylko mnie, ale i Was. Nie jest idealnie, nie jest perfekcyjnie, ale jest to moja historia. I to jest właśnie w tym najpiękniejsze!

Dziękuję Ci, że jesteś! 💖

Razem do samego końca.

Twoja Jazz ♥

Unieś razem ze mną swoją różdżkę ku górze! Pamiętajmy o Alanie

Alan Rickman 21.02.1946 - 14.01.2016

/*