Rozdział 19

    Hermiona nie spostrzegła, kiedy minęły trzy tygodnie od felernego zdarzenia z udziałem jej i Seamusa w kantorku. Zachowywali się wobec siebie, jakby niczego nie pamiętali i absolutnie nic się nie wydarzyło między nimi. Obierając ścieżkę zapomnienia i wyparcia, mogli ze sobą rozmawiać jak niegdyś, nie czując parszywego skrępowania. 

    Panna Brown, która ich przyłapała, każdego poranka dawała znać Hermionie, jak od tamtego zdarzenia ją znienawidziła. Codziennie obrzucała ją morderczymi spojrzeniami, a kiedy ją mijała, wraz z Paravati podnosiła głos, wygadując głupoty, byle by panna Granger to usłyszała. Dziewczyna próbowała postępować, jakby to wcale jej nie obchodziło i odchodziła z wysoko uniesioną głową, jednak gdzieś w głębi serca, czuła się fatalnie. Raz można ją było znaleźć w jakiejś opuszczonej sali, cicho pochlipując pod nosem.

    - Panno Granger – czyjś ciepły głos nawoływał ją jakby z oddali – Panno Granger – znów ten głos przepełniony dobrocią i ciepłem zadudniał jej w uszach.

    Hermiona jakby ocknęła się z transu. Rozejrzała się dookoła, natrafiając na spojrzenia wszystkich prefektów, opiekunów domów i samego dyrektora, którego ciepły głos wyrwał ją z zamyśleń. Dziewczyna szybko rzuciła, pod nosem ciche przepraszam i wyprostowała się na krześle. Albus, kiwnął głową ze zrozumieniem i wskazał na półmisek zapełniony najróżniejszymi ciasteczkami.


    - Może skusisz się na jedno ciasteczko? - zagadał dziarskim tonem dyrektor.
    - Nie, dziękuję.
    - Granger, weź to cholerne ciastko – doleciał do niej głos, którego nie dało się pomylić z nikim innym. Gryfonka spojrzała w stronę czarnookiego mężczyzny. Zimny głos, przypominający zero absolutne wyleciał z zaciśniętych ust.  -  Chcę skończyć to zebranie jak najszybciej. Muszę sprawdzić testy – nie rozumiała tego, ale poczuła jak jej serce zaczyna oblewać się lodem, a w gardle stanęła wielka gula. 
    - Severus'ie – powiedziała spokojnym tonem profesor McGonagall – Testy nie uciekną, a ja się skusze na ciasteczko – profesorka poczęstowała się ciasteczkiem oblanym lukrem, a za jej przykładem poszli wszyscy oprócz panny Granger i profesora Snape'a, którzy posłali sobie krótkie spojrzenie.
    - Moi drodzy, z tego co mówiłem jeszcze niedawno, jest organizowana wycieczka do Hogsmeade, która odbędzie się już w tą sobotę o dziesiątej. Tu macie kartki do powieszenia na tablicy w Pokoju Wspólnym – rzekł, a kartki same uniosły się w górę, by po chwili mogły się znaleźć przed jednym z prefektów z każdego domu – Niech wasi koledzy się z nimi zapoznają. Przypomnijcie im o zgodach oraz, że uczniowie poniżej trzeciej klasy nie mogą wziąć udziału w wycieczce.
    - Będą nowe hasła? - spytała prefekt naczelna.
    - Nie panno, Abbott. Na razie zostaniemy przy tych co mamy.
    - Yhm, yhm – chrząknął Snape.
    - Tak Severus'ie?
    - Długo jeszcze? - odsunął się od stołu, wstał i zaczął krążyć po pokoju. To było do niego zupełnie nie podobne, więc wszyscy patrzyli na niego zdumieni.
    - Masz mrówki w spodniach, czy co? - rzuciła ostro opiekunka Gryffindor'u
    - Jeszcze dziesięć minut, usiądź proszę – Snape zasiadł z powrotem obdarowując każdego piorunującym spojrzeniem. Gdyby to spojrzenie potrafiło zabić, Hermiona leżała by zapewne martwa.
    - Mogę jeszcze jedno ciasteczko? - spytał Ernie Macmillan.               
    - Oczywiście – uśmiechnął się Dumbledore – No teraz kolejna sprawa, która jest bardzo ważna. Prefekci, bo zwracam się bezpośrednio do was. Dyżury, które aktualnie obowiązywały, zostały delikatnie zmienione. Tu – wskazał na koperty, które trzymał w dłoni – Jest wasz grafik. Tak się zdarzyło, że będzie chodzić parami.

    Hermiona wraz z Dean'em Thomas'em uśmiechnęli się do siebie porozumiewawczo. Przecież to oczywiste, że będą razem na patrolach, a nie z prefektem z innego domu. Gryfonka odetchnęła z ulgą.

    - Panno Granger – opiekunka Gryffindoru, odebrała od dyrektora koperty, po czym  podała je dziewczynie i chłopakowi, bacznie ich obserwując. – Panie Thomas.

    W tym momencie jakiś potwór zaczął tańczyć sambę w jej brzuchu. Spojrzała jeszcze raz na kartę, czy przypadkiem nie wkradł się jakiś błąd po czym podniosła wzrok natrafiając na spojrzenie jasnowłosego chłopaka. Cholera, pomyślała.

    - Jest możliwość zmiany partnerów? - sypał szlachcic, za co w duchu Granger podziękowała mu za to pytanie.
    - Oczywiście, że nie panie Malfoy – uśmiechnął się dyrektor, poprawiając okulary połówki, które zjechały mu na nos – Wierzę, że dogadasz się z panną Granger.
    - Oczywiście – mruknęła dziewczyna, spoglądając z nadzieją na swoją opiekunkę.
    - Będziemy grzeczni – rzucił zimnym głosem chłopak, po czym uśmiechnął się chytrze, spoglądając na dziewczynę.
    - Jak się cieszę! - klasnął w dłonie – Przykro mi, moi drodzy, ale spotkanie dobiegło końca.

    Severus Snape, mruknął pod nosem coś, co oznaczać mogło jedynie pożegnanie, po czym wyszedł jako pierwszy, a jego czarne szaty, powiewały za nim jak skrzydła nietoperza.  Dziewczyna westchnęła wpatrując się w drzwi, gdzie jeszcze nie dawno stał czarodziej, po czym z dziwnym uczuciem zaczęła wracać z Dean'em do Domu Lwa.

    - Z kim masz dyżur?
    - Z Cho.
    - To świetnie – rzuciła - Ty wiesz, że my się pozabijamy z Malfoy'em.
    - Wierzę , że jakoś wytrzymasz – oznajmił ciepłym głosem zbliżając się do portretu Grubej Damy
    - Dzięki Dean.
    - Hasło kochani – zapytała kobieta w portrecie, uśmiechając się zawadzko do chłopaka.
    - Ponurak – podał hasło Dean.
    - Zapraszam – odpowiedziała Gruba Dama, chichocząc pod nosem.

    W Pokoju Wspólnym było tłoczno. Wszyscy czekali na prefektów, by dowiedzieć się co było dziś na zabraniu. Hermiona miała dziwne uczucie, że wszyscy się na nią patrzą dłużej niż zwykle. Postanowiła odrzucić tą myśl od siebie, nie zawracając sobie głowy niepotrzebnymi rzeczami. Dean wszedł na stół pierwszy, po czym podał dłoń Hermionie.

    - Dzięki.
    - Nie ma sprawy – odpowiedział unosząc kąciki ust w górę.
    - Dziś mamy dla was tylko jeden komunikat, który dotyczy uczniów powyżej trzeciej klasy – spojrzała na uczniów zgromadzonych koło stolika.
    - W sobotę jest wycieczka do Hogsmeade -  oklaski i wiwaty wypełniły Pokój Wspólny.
    - Wyjście jest o dziesiątej, a zbiórka pod Wielką Salą. Przypominam o zabraniu zgód ze sobą od rodziców lub opiekunów. Pamiętajcie, by być punktualnie.
    - Dokładne informacje będę umieszczone na tablicy. To koniec na dziś – dziewczyna machnęła różdżką, a kartka powędrowała na tablicę.

    Dean pomachał dziewczynie, oddalając się do dormitorium chłopców, a Hermiona usiadła w pustym fotelu wpatrując się w grupkę zgromadzoną pod tablicą. I znów jej myśli obrały inny tor. Widziała czarne jak węgiel włosy, haczykowaty nos i to hipnotyzujące spojrzenie. Ponownie poczuła rosnącą gulę w gardle, a ktoś wrzucił jej do żołądka woreczek z lodem. Musiała zamrugać kilkukrotnie, by łzy, które zgromadziły się w jej oczach, nie wyszły na światło dzienne.

    - Hermiona? – Seamus przysunął sobie fotel, blisko dziewczyny i spojrzał na zaróżowione policzki Gfyfonki. - Coś się stało?
    - Nie no coś ty – uśmiechnęła się słabo, odgarniając kosmyk włosów za ucho.
    - Nie wiem czy zauważyłaś coś ale... chyba mamy problem.
    - My? Problem? Ale jaki?
    - Oni wiedzą... - mruknął cicho przez co Hermiona dostała gęsiej skórki. Oby to nie była prawda, oby to nie była prawda...
    - Seamus... co wiedzą?
    - Ty, ja i składzik.
    - Merlinie...- zakryła usta dłońmi – Ale jak? Ja nic...
    - Wiem, ja też nikomu nie powiedziałem.
    - Myślisz, że...
    - Lavender powiedziała Parvati, a ona powiedziała dalej, że ty i ja jesteśmy parą...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 

Witajcie Miśki ♥

Dodałam nowy rozdział szybko jak obiecałam dzięki Esther i Alex'ie ;** Otóż te cudowne dziewczyny ( jak kogoś pominęłam przepraszam bardzo ) uratowały mnie na ulicy Pokątnej! Jestem żywa! Yeah! ;D No ale sądzę, że po tym rozdziale jak i kolejnych znów będzie zamach na moją osobę. Ehh jakie ja mam trudne życie...

Ciągle coś poprawiałam w tym rozdziale i mogą się pojawić błędy, za które mocno przepraszam.

Pytanie  Jest któraś chętna abym powiadamiała ją o nowych rozdziałach? Jeśli tak to proszę napisać w komentarzu.

Już informuję kilka blogerek ale chcę mieć aktualną listę. Musicie wiedzieć, że pomimo młodego wieku mam sklerozę. I mogę pominąć jakiś blog, przez moją nieuwagę. Ahh ta młodość...

Och i napiszcie ( jeśli będziecie chętne) czy mam Wam wysyłać informację na blogu w zakładce „spam” czy informować poprzez GG. Jeśli GG to podajcie Wasze numery.

Dziękuję za uwagę.

Buziaki Jazz   ;**